Cuma, Temmuz 22, 2005

Rize'den Anılar -2-


Dedemle annanemin köyünden mahalle manzarası. Koyu kahverenk olan dedemlerin evi, diğer ahşap ev ise komşuları. Komşularını hatırlıyorum. Çok yaşlı bi nineydi, yanlız yaşardı. Oğulları var biri Australia'da diğeri İstanbul'da. Gidip gelirlerdi ama kadın çokça yanlızdı.

İstanbul'a göç çok eskiden beridir var Rize'de, o kadar çok ki artık Rize ile İstanbul birleşmiş gibi şimdilerde. Orada olan halk da kışın merkezlere iniyor, o güzelim yerlerde yanlız kalıyor. Gerçi o insanlarda haklı, kışın yaşam şartları çok güç oluyor.

Dedemlerin köyüde öyle artık, çok ıssız. Gerçi son 3-5 yıldır farkında olmadan kampanya gibi bişey yapıyorlar. Köyün halkı çokça İstanbul'da, aralarında konuşup anlaşıyorlar, hep beraber 1 ila 3 ay köye gidip mahalleyi şenlendiriyorlar. O kadar güzel oluyorki o şenlikler. Her akşam birinin evinde toplanılıyor, sohpet, gırgır, şamata...

Baba ocağını şenlendirmek o kapıları 3 ayda olsa açık tutmak insanı manen rahatlatıyor. Bilmiyorum çokmu eski kafalıyım ama napiiim?! Ben hiç kıyamam köyüme. Kimse olmayınca öyle mahsun oluyorki manzaralar, üzüntü basıyor içimi "eskiden böylemiydi" diyerek...





Annanemin çiçeklerinden de vaz geçemedim. Zaten başka kalmadı bende onun çiçek resimlerinden. Keşke daha çok çekseydim, o evin etrafı hep çiçek bahçesi...





Çiçeklerin isimlerini bilmiyorum, bilmeyi ise çok isterim. Bir bilen olursa ,bildirirse sevinirim....




Şu an en büyük dayım Yener Kızılkaya ve yengem Yüksel, çocukları Kaan, Hakan ve şirin Sena ordalar. İnternet imkanı yok tabi bu yazımı gelince görecekler ama onları sevgi ile kucaklıyorum burdan. Tatilinizin tadını çıkarın bakalım.....

Salı, Temmuz 19, 2005

Rize'den Anılar -1-


Dedemle annanemi kaybedeli yıllar oluyor. Geçen sene yaptığımız Rize ziyaretinde Köydeki evlerinide ziyaret ettik.




Bu kapının önünde çok oynardık. Dayımla hiç anlaşamazdık o yıllarda. "Bana dayı diyeceksin" derdi bende benle yaşıt olduğundan kabullenemezdim.. Ama şimdi diyorum. Dayıcığım çocukluğuma ver o yıllarda yaptıklarımı, ama sende hiç durmazdın ki, çok yaramazdın...





Çiçekleri hala yaşıyor annanemin... Müthiş bir çiçek aşkı vardı annanemde.Birde elinden öyle güzel yetişirdiki çiçek sormayın. Bazan takılırdık "annanne, parmağını toprağa soksan gül bitecek, bu nasıl bereket" derdik..



Çarşamba, Temmuz 13, 2005

Bahçemiz





kuzucuklar


futbol tak?m?